Kryeministri Albin Kurti tha se kryetarit të Komunës së Leposaviqit, Lulzim Hetemi, po i kërkohet që të dalë nga zyra e tij.

Kurti përmes Facebook-ut e ka falënderuar atë për “qëndresën shembullore” dhe për “rend e ligj”, raporton Gazeta Express.

“Kryetari i komunës së Leposaviqit, Lulzim Hetemi, për çdo ditë i merr mesatarisht nga dhjetë kërkesa të ndryshme prej shumë anëve që ky të dalë prej zyres së tij. Çka s’i thonë: disa e marrin me të mirë, disa jo më të mirë, e disa të dyja këto njërën pas tjetrës. Lulzim Hetemi është vëllau i dëshmores Fatime Hetemi (që ra heroikisht si ushtare e UÇK-së bashkë me Fehmi e Xhevë Lladrovcin më 22 shtator 1998)”, ka shkruar Kurti.

E falënderoj Kryetarin Lulzim nga zemra për qëndresën e tij shembullore për Republikën e Kosovës dhe rend e ligj”, ka shtuar ai.Hetemit të premtëm iu gjet një koment në Facebook të cilin e bëri për ta komplimentuar një vajzë për bukurinë. Ai nuk ka dalur nga Komuna që nga mëngjesi i së hënës, ndërsa protestat po vazhdojnë në veri dhe situata vazhdon të mbetet e tensionuar.

Burimet brenda Prokurorisë kanë bërë me dije ekskluzivisht për Sinjalin se bëhet fjalë për Bilall Guraziu, zyrtar policor në pikën kufitare në Vërmicë.

Guraziu sipas informacioneve që ka Sinjali, ka qenë i suspenduar edhe më parë për një rast tjetër.

Sinjali mëson se polici i dyshuar ka qenë në ndikimin e alkoolit kur është përfshirë në përleshje, ku për pasojë i ka shkaktuar lëndime trupore viktimës, e cila po ashtu ka qenë e dehur, gjatë kohës sa kanë qenë së bashku.

Posa rasti është denoncuar në Polici, në vendin e ngjarjes ka dalë edhe Inspektorati Policor i Kosovës, me ç’rast pas marrjes së informacioneve të marra kanë rekomanduar suspendimin e zyrtarit policor në kohëzgjatje prej 72 orësh.

Të njëjtat burime thonë se zyrtari policor që po dyshohet për këtë rast fillimisht është ndaluar për disa orë në stacion policor e më pas është liruar me urdhër të Prokurorit të Shtetit.

Ndaj tij, kanë nisur hetimet në drejtim të veprës penale “Lëndim i lehtë trupor

Shënim: Personi i apostrofuar në këtë artikull prezumohet i pafajshëm derisa fajësia e tij të mos provohet me vendim të formës së prerë nga gjykata.

Në vitet ’20 në Shqipëri do të vinte një mision amerikan që do të angazhohej për të kapërcyer pasojat e Luftës së Parë Botërore. Misionarët e Kryqit të Kuq Amerikan do të ofronin strehim, ushqim, vizita mjekësore e arsimim për popullatën shqiptareShqiptari i shumëkërkuar nga misionarët amerikanë në vitet ’20: Ai është një xhevahir, flet 18 gjuhë dhe të gjitha në mënyrë të mençur! Në misionin e tyre, ata do të asistoheshin nga shqiptarë të ndryshëm të cilët do të ofronin shërbimet e tyre për sigurinë fizike, transportin, përkthimin etj. Gjatë qëndrimit të tyre në Shqipëri, misionarët amerikanë do të dokumentonin me foto punën e tyre e do të jepnin përshtypjet e tyre për vendin.Aftësitë gjuhësore të shqiptarëve e sjellja e tyre do t’i impresiononte misionarët e huaj e për këtë qëllim ata do të bënin vlerësime pozitive. Në listën e personazheve që misionarët i kanë cilësuar si të jashtëzakonshëm ishin edhe dy përkthyes.

Në arkivin e Librarisë së Kongresit Amerikan gjendet fotoja e përkthyesit kryesor që quhej Kolë. Ai konsiderohej nga misionarët amerikanë si një burrë i ndershëm e i besueshëm. Kola kishte punuar për 30 vite në konsullatën e Francës në Shkodër ndërsa në vitin 1920 i ishte bashkuar misionit të Kryqit të Kuq si përkthyes dhe si mesazher konfidencial.

Për të rejat më të fundit behuni pjesë e grupit tonë VIRAL në facebook : PAMFLETI

“Të gjithë punonjësit e misionit amerikanë shprehen se ai është një “xhevahir” dhe ky është një kompliment i madh për një burrë që i vjen doresh” shkruhet në diçiturën që shoqëron foton. Reputacioni i tij do të dilte edhe jashtë vendit, ku gazeta amerikane do të shkruanin për aftësitë e shqiptarit që fliste 18 gjuhë të ndryshme “në mënyrë të mençur”.

Artikulli i gazetës amerikane do të evidentonte faktin se Kola, me aftësitë e tij komunikative, arrinte të ishte ndërmjetës mes fiseve shqiptare të përfshira në konflikte të ndryshme të armatosura.

Kola, përkthyesi kryesor i përfaqësuesve të misionit të Kryqit të Kuq Amerikan në Shqipëri ka te vendasit reputacionin e “gjuhës më të mençur” në Shqipëri. Ai thuhet se flet 18 gjuhë dhe të gjitha në mënyrë të mençur. Kjo është diçka të pazakontë në Shqipëri. Kjo nënkupton se ai është i aftë të flasë me secilin prej fiseve të shumta të vendit, pa thënë ndonjë fjalë që mund të lerë mundësinë e keqkuptimin sikur po mban anë në përplasjet që kanë palët mes tyre.

Ai ka qenë një faktor i rëndësishëm për të mbajtur jashtë sherreve e grindjeve, misionin amerikan që shpërndan ndihma. Kola është një nga ata pak banorë të Tiranës që nuk mban me vete armë zjarri” shkruhet në artikullin e gazetës së Minnesotas së datës 3 maj 1920.

Një personazh tjetër i jashtëzakonshëm për aftësitë komunikative që evidentohet në arkivën e misionit amerikan është edhe një djalë i vogël që fliste 5 gjuhë të ndryshme. Në diçiturën që shoqëron foton, djali nga Tirana cilësohet si një “talent i ri dhe premtues” në fushën e gjuhësisëKy djalë shqiptar flet 5 gjuhë të ndryshme. Ai është punësuar nga misionarët amerikanë si përkthyes dhe mesazher. Ky djalë nuk ka shkuar kurrë në shkollë por i është dhënë mësim nga babai i tij, prefekti i Tiranës, i cili është diplomuar në Kolegjin Amerikan të Kostandinopojës”, është diçitura që shoqëron foton e djaloshit.

Ramiz Tafilaj është nga Deçani, por pjesën më të madhe të jetës së tij e ka kaluar në Amerikë. Nga vitet e 70-ta e këndej nuk ka asnjë president amerikan që nuk e ka takuar, e ky i fundit edhe e ka shpërblyer me çmimin për arritje jetësore.

Tafilaj tregon për KultPlus se si ka hapur shtëpinë e tij për 100 studentë shqiptarë e të huaj, të cilët i ka ndihmuar me strehim e ushqim përgjatë studimeve. Ai tregon edhe për angazhimin e tij për të ndihmuar komunitetin, sikurse për Shtëpinë Botuese “Jalifat”.

Por fillimet e tij në Amerikë nuk e kishin shkëlqimin e viteve të fundit, ai ka treguar në intervistën e dhënë për KultPlus se ka punuar punë të ndryshme për të arritur suksesin e synuar.

Ardianë Pajaziti

Fillimisht ta lë përshtypjen e një hijerëndi, por kjo përshtypje menjëherë rrënohet posa fillon bisedën me të. Ramiz Tafilaj, i cili pjesën më të madhe të jetës e ka kaluar në Amerikë sesa në Deçan, prej nga edhe i ka rrënjët, duket se nuk dëshiron shumë të flasë për jetën e tij mjaftë të frytshme, duke vlerësuar se gjithçka që arrihet me punë, nuk është edhe befasuese, pasi që, sipas tij duhet shumë mund për të arrite sukseset që edhe i synon.

Në një intervistë për KultPlus, përderisa pinim kafe dhe shpalosnim etapa të jetës së Tafilajt, ai tregon se kurrë nuk e kishte menduar që do të përfundonte në Amerikë, pasi si një djalë i ri prej një komune të vogël të Kosovës, ai fillimisht nuk e kishte menduar se do të kalonte përtej Jugosllavisë së atëhershme.

Në vitet e 70-ta, ai kishte vendosur të shkonte që të shkollohej në Zagreb të Kroacisë, ku edhe ka përfunduar studimet e larta. Por përgjatë studimeve, ai kishte takuar një vajzë amerikane, me prejardhje hebreje me të cilën edhe ishte dashuruar.

“Bashkë me Dianën shkuam vetëm që ta vizitonim Amerikën, ishte viti 73/ 74, por nga vizitorë mbetëm në qytetarë rezidentë, ku sot e asaj dite vazhdojmë të jetojmë në Amerikë”, ka thënë Tafilaj për KultPlus, i cili edhe në pamje, në veshje, në zë e në gjestikualcion, sikur kishte marë pak nga pak nga kultura amerikane.

Në Amerikë, kam punuar në fillim edhe si patsrues e si mirëmbajtës i parqeve

Biznesmeni, aktivisti, botuesi dhe filantropi shqiptaro- amerikan i cili ka bërë shumë për komunitetin, por edhe për shqiptarët, vepër për të cilën është nderuar edhe nga presidenti amerikan Donald Trump, jo këtë jetë e kishte pas në fillet e jetës amerikane.

Për të mbijetuar në Amerikën e zhurmshme, Tafilaj kishte punuar si pastrues, si mirëmbajtës i parqeve dhe të shumë punëve të tjera që paguheshin pak, por të cilat e forconin pak nga pak Tafilajn.

Duke qëndruar i fortë, por edhe me mbështetjen e Dianës, ai arriti të mësoj gjuhën angleze dhe më pas përveshi mëngët për të studiuar dhe për të bërë më shumë për vete, por edhe për njerëzit që e rrethonin, ku edhe përfundoi shkollimin në Hjuston, ku dalëngadalë edhe të ndërtonte një të ardhme më të sigurt, jo vetëm për vete.

Tafilaj, fillimisht nisi punën si programer, e më pas si konsulent, pasi që vërejti se puna si konsulent sillte te ardhura më të mëdha. Përderisa ky ngritej profesionalisht, Diana, bashkëshortja e tij, si njohëse e gjuhës serbokroate, dalëngadalë kishte filluar të mësonte gjuhën shqipe, dhe jo vetëm gjuhën, pasi që ajo ndërkohë po mësonte edhe kulturën dhe traditën shqiptare, me të cilën fascinohej gjithnjë e më shumë.

Themelues i kompanisë “Superior Computer Services”, Tafilaj përpos që punonte në profesion të tij, ai ndërkohë, me mbëshetje të gruas së tij, po punonte edhe për komunitetin shqiptar.

Hapa derën e shtëpisë për 100 studentë, përgjatë studimeve të tyre, kam pas rolin e babait

“Ishin vitet e 80-ta dhe unë kisha arrit të jem anëtarë i bordeve të rëndësishme në Amerikë, duke qenë si një njeri me influencë, vëllai im më propozoi që të sillja studentë në Amerikë, dhe të mbështesnim shqiptarët. Atëherë nisa me këtë punë, pa e ditë se do të arrija që nëpër vite do të rrumbullakohet numri i 100 studentëve të cilët i kam futë në shtëpinë time, vetëm që tu ndihmoj qoftë me studime bazë, specializime apo doktoratura”, ka thënë Tafilaj për KultPlus, i cili shtëpinë e tij e hapi jo vetëm për studentët shqiptarë, por edhe studentë të huaj.

Në një formë ai pavetëdijshëm ishte shndërruar si babai i 100 studentëve, i cili shpjegon, se me shumë prej tyre vazhdon të mbajë kontakte edhe sot.

Dhe po ky kontribut ka bërë që presidenti i SHBA-së Donald Trump ta dekorojë me cmimin për arritje jetësore me motovacionin: “Keni shërbyer si model i shpirtit amerikan. Orët e shumta të shërbimit tuaj kanë forcuar lidhjet e bashkëpunimit dhe besimin që afron njerëzit me njëri-tjetrin, ndërsa keni ndihmuar për të zgjidhur disa nga sfidat më të mëdha të kohës sonë”, ishte shkruar në letrën e Trump që kishte dekoruar Tafilajn në fillim të vitit 2019.

“Nuk e kam menduar se këtë kontribut timin dikush po e listonte, dhe kur më erdhi lajmi se presidenti Trump kishte vendosur të më jepte këtë çmim, thjeshtë u befasova. Unë këtë kontribut timin me studentët e kam bërë prej dëshirës që të ndihmoj të huajt në Amerikë, dhe natyrisht, pa mbështetjen e gruas sime nuk ia kisha dalë. Sepse, përpos fjetjes ata kanë pas të siguruar edhe ushqimin dhe gjithçka tjetër që i duhet një të huaji në një shtet”, ka thënë Tafilaj.

Por ai tregon edhe për mënyrën se si ka vepruar me studentët. Ka pas disa rregulla për studentët që kanë shkelur në shtëpinë e tij. Si pikë e parë ai ka kërkuar listën e shokëve, në mënyrë që të dinte se me çfarë rrethi kanë të bëjnë ata studentë, së dyti, nëse kanë pas një punë, ai ka kërkuar nga ta që të dije se sa para fitojnë, dhe e fundit por më e rëndësishmja, ata kanë pas për detyrë, si para kryefamiljarit, që ti sillnin notat me të cilat vlerësoheshin.

“Ka pas studentë që nuk i kanë pranuar këto rregulla dhe nuk janë futë në shtëpinë time, por ata që kanë pranuar, i kam trajtuar si fëmijë të mi”, ka thënë Tafilaj.

Më ofruan gjysmë milioni dollarë vetëm që të mos përkthej “Kosova” në anglisht, i kam edhe tre emrat e ofertuesve

Duke shërbyer në borde drejtuese të shumë industrive, përfshirë shëndetësinë, bankat dhe arsimin, Tafilaj tregon për KultPlus se përgjatë kohës së qëndrimit të tij në Amerikë, dhe funksionimit të tij në shumë borde, ai ka takuar të gjithë presidentët amerikanë që kanë qenë në krye të shtetit pas viteve të 70-ta, ku gjithnjë ka pas në fokus shërbimin e tij në komunitet.

Dhe përpos ndihmës së studentëve, atij po i rriteshin apetitet për të ndihmuar komunitetin, dhe dashuria tjetër ishte për librin.

“Fillimisht me Avni Spahiun pata biseduar për themelimin e një Shtëpie Botuese, dhe kështu vendosa për themelimin e Shtëpisë Botuese “Jalifat”, që nëse zbërthehet nga mbrapsht del mbiemri Tafilaj. Ishte nevojë për themelimin e një shtëpie botuese, pasi që në atë kohë, në Kosovë vështirë se mund të botoheshin libra. Kam botuar shumë libra, si në Amerikë ashtu edhe në Kosovë”, ka thënë Tafilaj, po kontributin e tij me këtë shtëpi botuese e vlerëson si qershinë mbi tortë, botimet e veprave të Jusuf Buxhovit.

Ai tregon për KultPlus se kur disa persona kanë kuptuar se kam marë vendimin e botimit të veprave të Buxhovit, bëhet fjalë për librat “Kosova”, ai ka marë një ofertë prej gjysmë milioni dollarë, vetëm që të mos përkthente këto libra në gjuhën angleze.

“Nuk e kam pranuar këtë ofertë, janë edhe emrat e tre njerëzve që më kanë bërë këtë ofertë me këtë shumë”, ka thënë Tafilaj, i cili këtë ofertë e konsideron edhe si kërcënim.

Po Tafilaj tregon se me librat “Kosova” të Buxhovit ka udhëtuar shumë nëpër botë, vetëm me qëllim që të promovojë historinë e popullit shqiptar, duke përfshirë universitete të ndryshme nëpër botë, institucione të rëndësishme, librari e biblioteka.

“Kam dërguar 25 tonë libra të Buxhovit për Amerikë, ky është edhe kuriozitet, sepse të eksportohen libra nga një shtet në shtetin tjetër, nuk di se ka vepruar ndonjë shtëpi tjetër botuese që udhëhiqet nga ndonjë shqiptar”, ka thënë Tafilaj, i cili ka treguar se librin “Kosova” e ka për qëllim ta përkthejë edhe në gjuhën serbe dhe turke, duke theksuar se pikërisht këto dy shtete duhet të lexojnë historinë shqiptare. Tafilaj për fund tregon se librat e Buxhovit i ka shpërndarë edhe për në Kosovë, gjeneralëve që kanë shërbyer në Kosovë, familjeve të ushtarëve që kanë vdekur në Kosovë, por librat i janë dërguar edhe institucioneve të Kosovës, por të njëjtit këto libra nuk i kanë pranuar. Tafilaj poashtu ka treguar se nuk merr pjesë në Panairet e Ballkanit, duke përfshirë edhe atë të Prishtinës, pasi që interesi i tij është që librat e “Jalifat” të kenë një shtrirje më ndërkombëtare.

Ramiz Tafilaj që tashti është angazhuar edhe në shumë kompani të tjera, vazhdon të vizitojë Kosovën e tij bashkë me Dianën, të cilët i gjen gjithmonë aty ku është kultura dhe tradita shqiptare. Ai me një siguri të madhe, përderisa mbyllë bisedën me KultPlus, forcon bindjen se do të punojë edhe më shumë për mbështetjen e shqiptareve, e përderisa ndahet nga ne, ai i zgjatë dorën një djali të ri, kthehet nga unë dhe tregon. “Është student, tash për tash jam babai i tij në Amerikë”.

Historiani dhe shkrimtari Jusuf Buxhovi i ftuar në emisionin “Shqip” nga Dritan Hila në DritareTv u shpreh se Serbia nuk ka pasur shtet në mesjetë, ndryshe nga sa thonë disa historianë. Sipas tij, deri në vitin 1830 në Serbi vetëm 30% ishin serbë, pjesa tjetër ishin shqiptarë.

“Historianët serbë, kanë botuar një libër me titull “Ku gjendet Serbia?”. Edhe në tre libra të tjerë flasin për ripopullimin e Serbisë. Serbia e vitit 1830 ka pasur vetëm 30% serbë. 40% kanë qenë myslimanë që ishin shqiptarë dhe 30% ishin vllahë dhe shqiptarë ortodoksë. Ne nuk i kemi shfrytëzuar as faktet si duhet. Vasa Cubriloviqi në librin “Mendimi politik i Serbisë”, thotë se ekziston një shpërputhje e madhe mes Serbisë etnike, asaj politike dhe kulturore. Ai pasqyron tre absurde. E para, ai thotë se shumicë serbe, nuk ka pasur në Serbi as kur u krijua pushteti serb. Absurdi i dytë është që shteti serb u krijua jo atje ku janë ato enklavat sot, por është krijuar në një vend ku janë pakicë dhe ku nuk ka vazhdimësi politike. E treta, ai thotë se nuk ekziston Serbi kulturore në shtetin serb, e ka fjalën për vitet 1830 dhe 1878-ën. Këto tre pika vërtetojnë që ne kemi bërë kompromise shumë të mëdha për Serbinë. Kemi bërë kompromise sepse një pjesë e historianëve tanë me mendësinë serbo-ruse thanë se aty ka shtet mesjetar serb, ka pasur se ka ardhur Sulltan Murati na ka çliruar dhe ne tashmë duhet ta konsiderojmë sulltan Muratin si çlirues.”, u shpreh historiani./K.C/dritare

Mediat raportuan se kompanitë e autobusëve nga Kosova, kanë transportuar serbët nga veriu i vendit për në Beograd, në tubimin e organizuar nga presidenti serb Aleksandar Vuçiq.

Kjo gjë ka shkaktuar reagim në Kosovë, ku disa i akuzuan kompanitë se për përfitime personale, “bëjnë pakt me armikun”.

E biznesmeni i njohur në Kosovë Burim Piraj, ka publikuar disa pamje, se si janë pritur shoferët e kompanive nga Kosova, me të arritur në Beograd.

“Ju lutem kush mundet ta përkthen me titra shqip këtë video!

Le ta kuptojnë të gjithë se si i shfrytëzojnë dhe pastaj i përulin shërbëtorët e tyre serbët!”, ka shkruar ai në videon e shpërndarë në Facebook.

“Kështu i poshëtrojnë shoferët e Kosovës në Serbi! Turp ju qoftë, për një turrë 500€ e hani jashtëqitjen e juaj!”, thuhet në mbishkrimin e shpërndarë nga Piraj.

“Bashkëpunëtorët e Sigurimit të Shtetit për mënyrën e rekrutimit të tyre ndaheshin në dy grupe: vullnetarë me material shtrëngues dhe patriotikë me dëshirë.

Nga Kastriot Dervishi

Në grupin e parë, pra të rekrutuar me material shtrëngues (kërcënime për burgosje, marrje peng të familjarëve, etj) hynin kryesisht të deklasuarit.

Në grupin e dytë hynin kryesisht komunistët dhe elementi antiparti të cilët rekrutoheshin me dëshirë dhe që përfaqësonin mjaft mirë karakteristikat e “njeriut të ri” të socializmit.

Vërehen mjaft rast kur elementi antiparti, i përjashtuar nga partia jo për arsye të qëndrueshme, duke dashur të gjente “shlyerjen e gabimeve” ishte i gatshëm të binte në pozitat e rekrutimit. Më poshtë rasti i një elementi antiparti, i cili kishte pasur funksione të larta në Ministrinë e Punëve të Brendshme, por edhe si ambasador. I gjendur në një pozitë ku nuk donte të ishte, ai u rekrutua me dëshirë.

Atje ku ishte si gjysmë i internuar (Cërrik), letërshkruesi kërkonte t’i caktohej detyrë, ose ndryshe të transferohej e të spiunonte diku tjetër. Letrën e ka shkruar nga Tirana. Udhëheqja e ministrisë e shqyrtoi letrën. Letërmarrësi shkruan: “T’i jepet përgjigje se ai, front ka atje ku është. Nuk do të lëvizë”.

Letra:

“Zëvendësministrit të Punëve të Brendshme, shokut Rexhep Kolli, Tiranë. Në radhë të parë më lejoni t’ju uroj shëndet të mirë e plot suksese në detyrën e lartë fisnike që ju ka besuar Partia dhe shoku Enver. Pastaj më lejoni gjithashtu t’ju parashtroj sa vijon: Ka vite që i prirë nga ndjenja e detyrës ndaj Partisë dhe udhëheqjes së Ministrisë, të më bëhet i mundur aktivizimi në çdo detyrë sipas nevojave të organeve tona dhe nën drejtimin e tyre. Megjithëse kjo lutja time u miratua, akoma deri tani aktivizimi nuk është bërë realitet për mungesë kushtesh objektive. Sikurse dihet mirë nga shokët e të tjerët, në kushtet që jam dhe në vendin ku banoj e punoj sot, nuk ekzistojnë kushtet e duhura që të afrohem ose të më afrohet ndonjë objekt me interes për organet tona që ta përpunoj e zbuloj si duhet. Prandaj prej kohësh më është thënë se do të më lëvizni për dikur gjetkë në Tiranë ose edhe në Durrës (ku kam dhe bijën time), por deri më sot, ky problem nuk është zgjidhur. Prandaj ju lutem shoku zëvendësministër, kushtojini pak kohë çështjes time dhe dispononi si të jetë më mirë që të mund të jap edhe unë kontributin tim modest në shërbim të Partisë time të dashur mbi çdo gjë në botë, siç ka qenë është e do të jetë deri në fund të jetës sime, aspirata dhe qëllimi themelor në punë e në jetë. Me respekt e dashuri të thellë, mbetem ushtari më i devotshëm i Partisë dhe i themelonjësit të dashur të Partisë e popullit e popullit tonë, shokut Enver Hoxha që të na rrojë sa malet tona dhe militanti më besnik e i bindur i organeve tona.

Tiranë 6 shkurt 1982”